Tanguturi Prakasam – Naa Jeevita Yatra

Prakasam pantulu‘s daredevilry is the stuff of legend. The early signs were there, in a colorful childhood. This is an excerpt from his autobiography Naa Jeevita Yatra (My Life’s Journey, complete text available online here). My translation follows.

“….నాయుడు పేటలో చదువుకునే రోజుల్లో నేను బుధ్ధిమంతుణ్ణి అనిపించుకున్నానని చెప్పవీలులేదు. వయస్సు ఎంతో లేకపోయినా, స్కూలులో వున్న అల్లరిపిల్లలలో మన పేరు మొదటిదిగా వుండేది.

నాకు, ఎక్కడికి  వెళ్ళినా  రెండు రకాల మిత్రుల స్నేహాలు తటస్థపడుతూ వుండేవి.  పరమపోకిరీల  స్నేహం ఒకవైపున!  బుధ్ధిమంతులు,  సంపన్న  గృహస్థులు,  విద్యావంతులు  మొదలైన  పెద్దవాళ్ళ  స్నేహం  మరోవైపున.  కానురి  రంగడు  అని  ఒకడు  ఉండేవాడు.  అతని  అసలు  పేరు  రంగారావు.  అతను  మాధ్వుడు.  అతనితో  మొదటి స్నేహం  సాము,  గరిడీ,  కుస్తీలు,  చెడుగుళ్ళు మొదలైన  వాటిల్లో.  అతనొక  చిత్రమైన  మనిషి.  రోజూ అతను  సువర్నముఖి  ఒడ్డున ఉండే  ఆంజనేయస్వామికి  కోడిగుడ్లు  నైవెద్యం  పెట్టి  ఆ  ప్రసాదం  అందరికీ  ఇస్తూండేవాడని  ప్రతీతి.  చాలామంది,  “అతను  దుర్మార్గుడు;  చదువూ  సంధ్యా  లేనివాడు; అల్లంటి  వాడితో  నీకు  స్నేహం  ఏమి?” టని  నన్ను  మందలించేవారు.  నాకు  అతని  స్నేహంవల్ల  అలవాటయినవి  బడిపిల్లలని  ఏడిపించడం, వాళ్ళ  పుస్తకాలు  పారవెయ్యడం,  ఉపాధ్యాయుల్ని  వుడికించటం  మొదలైన  ఘనకార్యాలు.

ఒకసారి పుదూరు సుబ్రహ్మణ్యయ్యరు అనే మాస్టరుగారు బోర్డువైపు తిరిగి లెక్కలు చెబుతూ వుండగా నేను వేళ్ళాడుతూ వున్న ఆయన గోచీ కుర్చీకి కట్టాను. దాంతో బెత్తాల దెబ్బలు, మొట్టికాయలు మొదలైన శిక్షలన్నీ సంపాదించాను! అంతేకాదు! నన్ను స్కూలులోంచి డిస్మిస్ చేశారు. ఈ సంగతి మా నాయనగారికి తెలిసి, ఆయన ఆ రోజుల్లో అక్కడ డిప్యూటీకలెక్టరుగా వుండే ఆడక్కి నారాయణ రావుగారి నాశ్రయించగా, ఆయన దయవల్ల మళ్ళీ స్కూల్లో ప్రవేశించాను.”

“In the days of my schooling in Nayudu Peta, it cannot be said that I was well-behaved. Even if young in years, my name was on top of the mischief makers list.

Everywhere I went, two kinds of friendships would develop. On the one hand were friendships with scamps and rascals of the first order. On the other were friendships with elders who were intelligent, well-off, educated, and the like. There was a guy called Kanuri Rangadu (kAnUri rangaDu). His real name was Ranga Rao (rangA rAvu). The friendship with him began with games like saamu (gymnastics), garidi (sword play), kushti (wrestling), chedugullu (kabaddi) etc. He was a peculiar chap. The legend was that everyday he would make an offering of eggs to Lord Anjaneya on the bank of the Suvarnamukhi and distribute it as prasadam (sacralized food) to everyone. Many people used to chide me saying “He is a scoundrel, with neither education nor ritual; how can you be friends with him?”. The grand activities I took to in his company: harassing school children, throwing away their books, driving teachers up the wall, and so on.

Once, while Master Puduru Subrahmanya Iyer (PUDUru Subrahmanya Ayyar) was facing the blackboard teaching mathematics, I tied the loose end of his dhoti to a chair. For this, I earned a stick-whacking, knuckle-tonks on the head, and other punishments! That’s not all! I was even dismissed from school. When Father came to know of this, he sought refuge with Aadakki Narayana Rao (Adakki nArAyaNa rAvu), who in those days was the Deputy Collector there. With his grace, I was able to re-enter the school.”